KAPŁAŃSTWO
Sakrament kapłaństwa jest misją powierzoną apostołom Chrystusa i ich następcom oraz wybranym pomocnikom, posiadającą szczególny znak i moc do kontynuowania służby Pana w Kościele. Sakrament kapłaństwa obejmuje trzy stopnie: biskupstwo, kapłaństwo i diakonat.
Biskupi są następcami apostołów. Apostołowie, którzy otrzymali Ducha Świętego, przekazali dar Ducha Świętego swoim następcom poprzez nałożenie rąk i modlitwę, która jest przekazywana nieprzerwanym wątkiem przez konsekracje biskupów. Biskupom powierzono odpowiedzialność za konsekrację, nauczanie i kierowanie. Biskupi przejmują w sposób widoczny we wspólnocie obowiązki samego Chrystusa, Nauczyciela, Dobrego Pasterza i Kapłana. Pasterz reprezentuje samego Chrystusa we wspólnocie na wyznaczonym mu miejscu. Wszyscy biskupi wspólnie dają świadectwo jedności Kościoła Powszechnego i dbają o pielęgnowanie dziedzictwa wiary.
Kapłani są współpracownikami i pomocnikami biskupa, powołani do służby ludowi Bożemu. W tradycji Kościoła biskupi, następcy apostołów, przekazali część swoich posług podległym im kapłanom, którzy realizują powierzoną im misję w różnych obszarach wspólnoty lub jakiegoś obszaru, zachowując zawsze jedność i współpracy ze swoim Pasterzem. Kapłani mogą udzielać sakramentów chrztu, pojednania, Eucharystii, małżeństwa i namaszczenia chorych. Za zgodą biskupa sakramentu bierzmowania można udzielać także wiernym.
Diakoni to słudzy wyświęceni do służenia sprawom Kościoła. Podczas święceń diakonów jedynie biskup wkłada na nich ręce, pokazując w ten sposób, że diakon jest szczególnie związany z biskupem w sprawach posługi. Diakonom przysługuje prawo do pełnienia misji specjalnych: głoszenia Ewangelii, przepowiadania, pomagania w kulcie Boga, prowadzenia duszpasterstwa i dzieł miłosierdzia, udzielania sakramentów chrztu i małżeństwa oraz konsekrowania rzeczy, które zachęcajcie do modlitwy. Diakoni wykonują te zadania pod zwierzchnictwem swojego biskupa. Zarówno biskupi, jak i kapłani są najpierw wyświęcani na diakonów.
Do tej pory na Litwie święcenia diakonatu przyjmowały jedynie osoby przygotowujące się do kapłaństwa, jednak w Kościele katolickim na diakonaturę stałą mogą przyjąć także żonaci mężczyźni, jeśli odpowiednio przygotują się do tej posługi.
Dlaczego Sakrament Kapłaństwa jest konieczny?
Sam Chrystus powołał Dwunastu Apostołów, którzy kontynuowali Jego misję na ziemi. Apostołowie poprzez modlitwę i nałożenie rąk przekazali władzę otrzymaną od samego Pana swoim następcom i pomocnikom. W ten sposób pojawiły się uroczystości we wspólnocie wyznawców Chrystusa, jaką jest Kościół. Przez osobę wyświęconą reprezentującą Kościół sam Chrystus działa w swojej wspólnocie jako Głowa swego Ciała, Dobry Pasterz swojej owczarni, Najwyższy Kapłan. Przez wyświęconych szafarzy Kościoła głoszona jest Dobra Nowina o Chrystusie, moc składania ofiary św. Msza św. ma na celu ukazanie cierpienia i śmierci Jezusa Chrystusa, aby ludzie wszystkich pokoleń mogli być umacniani owocami ofiary Pańskiej.
Komu udziela się sakramentu kapłaństwa?
Chrystus głosił swoją Ewangelię wszystkim ludziom, ale do posługi apostolskiej powołał tylko mężczyzn. Dlatego też zgodnie z tradycją sięgającą czasów apostolskich, sakramentu święceń kapłańskich udzielają wyłącznie ochrzczeni mężczyźni należący do Kościoła katolickiego. Mężczyźni przygotowują się do tego w specjalnych szkołach edukacyjnych – seminariach.
W Kościele katolickim święcenia kapłańskie otrzymują jedynie ci kandydaci, którzy dobrowolnie decydują się na życie w celibacie i publicznie zobowiązują się do jego przestrzegania z miłości do Królestwa Bożego i służby ludziom.
Ci mężczyźni, którzy ukończyli wileńską St. Józefa i postanowiliśmy służyć Bogu i ludziom Archidiecezji Wileńskiej.
Młodzi ludzie gorliwie wyznający wiarę katolicką, posiadający wykształcenie średnie i rekomendację proboszcza składają wniosek do wileńskiej parafii św. Za kierowników seminarium duchownego Józefa. W seminarium młodzi ludzie przez rok studiują swoje powołanie na kursie przygotowawczym i studiują przez sześć lat, aby zdobyć wiedzę z teologii i innych nauk, poznać ducha wspólnoty i poznać specyfikę posługi duszpasterskiej.
Młodzi ludzie, którzy chcą zostać kapłanami i przygotować się do tej posługi, powinni skontaktować się z księdzem pracującym w parafii, z kierownictwem Seminarium Duchownego.
Wilno ul. Seminarium Duchowne Józefa
Kalvariju ul. 325, 08420 Wilno
Telefony:
+370 5 270 1602
dzwoniący +370 5 2796 277
nauczycieli/dyrekcji +370 5 2796 279
Faks +370 5 271 2250
e-mail poczta rastine@vks.lcn.lt
Symbole sakramentu kapłaństwa
Nakładanie rąk jest tradycją sięgającą czasów apostolskich, mającą na celu przekazywanie mocy Chrystusa. Biskup kładzie ręce na głowie osoby konsekrowanej, ponieważ ma ona pełnię władzy kapłańskiej i jest prawowitym następcą apostołów. Kapłani biorący udział w ceremonii również składali ręce i składali w ten sposób świadectwo, że odtąd nowo wyświęconego będą uważać za brata jednej służby, będą dzielić się swoją pracą, radościami i zmartwieniami.
Modlitwa konsekracyjna jest szczególną prośbą skierowaną do Boga o wylanie Ducha Świętego na wybraną osobę i udzielenie jej darów niezbędnych do jej posługi.
Kto może udzielać tego sakramentu?
Sakramentu święceń wszystkich trzech stopni kapłaństwa udziela wyłącznie biskup.
Diakonów i księży święceń dokonuje biskup, zwykle na podstawie zaleceń przełożonych seminarium duchownego lub starszych klasztoru. Biskup wybierany jest spośród księży, na podstawie odpowiedzialnych świadectw, przez papieża — biskupa Rzymu i św. Następca Piotra, głowa Kościoła katolickiego, zwykle powierza konsekrację mianowanego kandydata biskupom Kościoła lokalnego. Na kardynałów, czyli doradców papieskich, którzy wybierają nowego papieża, wybierani są najwybitniejsi biskupi świata.